Bugün tam 365 gün doldu O'nsuz...
Babamsız bir yılı tamamladık ,biz bugün :(
Ne söylesem ne yazsam az aslında ,hani derler ya zaman her şeyin ilacıdır diye bu sefer tam tersi zaman unutturmuyor ama acısını,hasretini,özlemini daha çok büyütüyor...
O kadar zor ki düşündüğün zaman her şey , yaşanılanlar film şeridi gibi gözümün önünden tam dokuz ay geçip gidiyor.Bazı zamanlar kendimi kötü hissediyorum sanki ölümüne saygı duymayıp hayatıma devam ediyorum gibime geliyor :( ama sonra ben istesem de istemesem de güneş yeniden doğuyor yeniden batıyor yani hayat devam ediyor ! ...
Ben en çok yokluğunu kız kardeşimin düğününde hissettim Onsuz olmanın acısını...Kına yakılırken söylenen türküde tutamadım gözyaşlarımı dayanamadım ağladım hem ben hem annem :( çok zormuş dedim onsuz başarmak bunları ve kendimi düşündüm ya ben ne yaparım diye düşününce bile ağlayan ben o durumda nasıl olurum bilemiyorum :(
O gittiğinden beri anneyle yatıyorum ben niyeyse ne odama geçebiliyorum ne anneyi yalnız bırakıyorum belki yanlış ama yapamıyorum alışkanlıklardan vazgeçebilmek gerçekten zor oluyor ...eee birde ben tam on sene ayrı kaldım onlardan sanırım şimdi bu zamanları değerlendiriyorum...bu büyük acı olmadan önce işi bırakıp geldiğim için şükrediyorum hani her şer de bir hayır vardır ya işte geçireceğim aylar sayılıymış meğer Babam ile ...İyi ki diyorum iyi ki gelmişim...
Bu sanırım bundan sonra ki hayatımız için ilk değil ve son da olmayacak sayacağım günler ve yıllar açısından :(
Çok zormuş gerçekten yaşamak , hatırlamak,düşünmek her bir şey zormuş...
geçen sene bu saatleri hatırlıyorum da kaskatı olmuş vücudunun yanında oturuyor ve ellerine dokunuyordum :( işte o zaman soğuk ellerine dokundukça parmak yapımızın ne kadar çok birbirine benzediğini keşvetmiş ve buna çok sevinmiştim , içimden o becerikli ellerine benzemiş diye ellerim:( çok güzel etamin işlerdi o eller masa örtüleri,battaniyeler,seccadeler ve yatak örtüleri...O kadar hatırası var ki bizde ve bir sürü eş dostta...
Sanırım duygularımın,hissiyatımın tavan yaptığı şu günlerde anlatmak yazabilmek çok zor ...
hani derler ya kaybetmeden önce bilmeliyiz anlamalıyız yüreğimize dokunan hayatımızdaki herşeyin cansız bile olsa kıymetini ! ben elimden geldiği kadar bilmeye çalışırım herkesin her birşeyin değerini umarım babamında bilmişimdir değerini...her fırsatta dile getirdim onu sevdiğimi :) bu yüzden pişman değilim keşke demiyorum en azından söylemeyi becerebildim soğuk durmadım kalmadım diye...biz hep yakın olduk babamıza yaşadığı sürece hala da yakın hissediyorum ne kadar dokunamasak da birbirimize...
Çok uzun oldu duygularım bu sefer biliyorum sadece içimdekileri yazmak iyi geliyor bana da herkes gibi...
Onu bugün sabah erkenden ziyaret ettik , okuma yaptırdık sevdiklerimizle.Allah kabul eder inşallah.O kadar iyi biriydi ki kimseyi inciltmemiş,kırmamıştır hayatı boyunca. melek gibiydin sen...
Mekanın Cennet olsun Canım Babacığım...
Seni Seviyorum...